Палемічнае

Васпан! Здаецца, вы, хоць і не храбра,
Праўдзе служылі ў былыя гады?
Што ж вы мяняеце Бога на д'ябла.
He прадчуваючы ўласнай бяды?

Д'ябал на тое і д'ябал, што здольны
Думкі заблытаць і крылы звязаць.
Д'яблу паверыўшы, вернік не вольны
Шчырае слова народу сказаць.

Д'ябал падмовіць і вас адрачыся
Ад векавечных народных святынь,
Як адракліся ўжо тысячы тысяч,
Моўчкі змірыўшыся з лёсам пустым.

Што ж прымушае вас гэтак заядла
I безразважліва кідацца ў бой
He за гаротніка-брата — за д'ябла
З хітрай ухмылкаю, а сытай губой?

Люду сумленнаму жыць на радзіме
Горай і горай. Народ — у бядзе!
Дзе ж вы шукаеце голас праўдзівы?
Брацкую вернасць шукаеце дзе?

Вы — за свабоду. Чыю і якую?
Тую, што здымуць нам з меркі чужой?
Знайце ж: зарана нячысцік святкуе
Верх-перамогу над нашай душой!

Знайце: жывучы народ наш і з пекла
Выйдзе і ўзвысіць свой полымны дух!
Ну, а паколькі душа ў вас аслепла —
Вашых у гэтым не будзе заслуг.